Płyta HDF (z angielskiego High Density Fibreboard) oraz płyta MDF (z angielskiego Medium Density Fibreboard) to płyty pilśniowe drewnopochodne, które różnią się między sobą gęstością i jednocześnie wytrzymałością. Obie wykorzystywane są w wykończeniach wnętrz i meblarstwie, najczęściej produkuje się z nich: drzwi, meble, panele podłogowe i ścienne.
Obie płyty powstają w wyniku sprasowania włókien drzewnych, które łączono za pomocą substancji utwardzających, na przykład kleju syntetycznego, żywicy czy wosku. Płyta HDF, podobnie jak MDF jest bardzo wytrzymała dzięki wyjątkowo wysokiej gęstości:
-
gęstość HDF zaczyna się od 850 kg/m3 (jest nawet o 50% wyższa niż w litym drewnie),
-
gęstość MDF waha się między 650 a 850 kg/m3.
Płyta HDF jest płytą cienką (jej grubość oscyluje między 2,5 a 3,0 milimetra) i występuje w przeróżnych formatach, na przykład: 2620/2070, 2500/2070, 2650/2070 czy 2850/2070. Za to płyta MDF bywa znacznie grubsza niż HDF, bo od 3 do aż 40 milimetrów, a do tego dostępna jest także w licznych formatach, między innymi: 2620/2070, 2850/2070 czy 2650/2070.
Obie płyty często stosuje się w roli wewnętrznych okładzin ściennych lub kasetonów. Cechuje je gładka powierzchnia, dzięki czemu z łatwością można je polakierować lub pokryć naturalną okleiną, co zwiększy znacznie ich walory estetyczne.
Na rynku dostępne są także płyty MDF, które wyróżniają się zwiększoną odpornścią na wilgoć i ogień. Sprawia to, że taką płytę pilśniową wykorzystać można także w miejscach, które narażone będą na wilgoć oraz w takich, które wymagają znacznie lepszych parametrów ognioodpornych.
Porównując płyty HDF i MDF do litego drewna zauważyć można, że płyty drewnopochodne są materiałami cechującymi się dużą jednorodnością składu. Przewyższają naturalne drewno pod względem gęstości (o 50% wyższej), właściwości i sposobu wykorzystywania. A wykorzystywane są na wiele różnych sposobów, między innymi do budowy drzwi, mebli, a także wszelkich elementów zabudowy wnętrza.